بررسی تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان

مواجهه با سرطان پستان بر روابط زوجین تاثیر مخربی می گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان بود.

روش انجام پژوهش مداخله ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن ها که در بازه زمانی چهار ماهه از خرداد تا پایان شهریور 1401 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد که تعدادشان 711 نفر بود. پس از اجرای پرسش نامه های 21 سوالی دلزدگی زناشویی پاینز (2003) و 30 سوالی صمیمیت جنسی باگاروزی (2001) در بین 220 زوج که مایل به شرکت در پژوهش حاضر بودند، 140 زوج که در این پرسشنامه ها به ترتیب یک انحراف معیار بالاتر و پایین تر از میانگین نمره کسب کردند، 16 زوج با رعایت ملاک های ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی بلوکی  به دو گروه مداخله (8 زوج) و گواه (8 زوج) تقسیم شدند. گروه مداخله زوج درمانی هیجان مدار را در 10 جلسه 5/1 ساعته (دو و نیم ماه، هفته ای یک جلسه) به صورت گروهی، طبق برنامه درمانی جانسون دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه های  پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام گرفت.

در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای دلزدگی زناشویی 68/5±06/106 و برای صمیمیت جنسی 41/4±5/72، و در گروه گواه برای دلزدگی زناشویی 92/4±25/108 و برای صمیمیت جنسی 30/4±81/73 بود (05/0<p). زوج درمانی هیجان مدار (دلزدگی زناشویی 54/5±19/101 و صمیمیت جنسی 08/4±56/78) در مقایسه با گروه گواه (دلزدگی زناشویی 02/4±75/108 و صمیمیت جنسی 29/4±50/73) دلزدگی زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان را در پس آزمون به ترتیب کاهش و افزایش داده است (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی 63/5±38/101 و صمیمیت جنسی 94/4±44/78 ماندگار بود (001/0>p).

براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی هیجان مدار موجب کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان شده است.