ارزیابی کارآیی علف کش های انتخابی در کشت نشایی چغندرقند (Beta vulgaris L.) و تعیین بهترین زمان کاربرد آنها

به منظور تعیین کارآیی علف کش های انتخابی چغندرقند و بهترین زمان کاربرد آنها در کشت های نشایی این گیاه، آزمایشی در دو منطقه کرمانشاه و مشهد در سال 1399 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: کاربرد تریفلورالین (در سه زمان قبل از نشاکاری و بعداز ظهور برگ های دوم و چهارم)، فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومزیت (فن دس اتو) (در زمان ظهور برگ چهارم)، کلریدازون (در دو زمان بعد از نشاکاری و قبل از اولین آبیاری و در مرحله 4-2 برگی)، سیکلوات (قبل از نشاکاری)، سیکلوات + تریفلورالین (قبل از نشاکاری)، متامیترون (بلافاصله بعد از نشاکاری)، متامیترون + فن دس اتو (به ترتیب بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم) و شاهد وجین علف هرز. نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد علف کش متامیترون (در مقدار 3 لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری) و هم چنین متامیترون+فن دس اتو(در مقادیر 1/5+3 لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم در چغندرقند) بیش از 85 درصد علف های هرز را کنترل کردند (به ترتیب حدود 90 و 88 درصد برای منطقه کرمانشاه و 62 و 83 درصد برای منطقه مشهد). بیشترین عملکردریشه چغندرقند نیز از تیمارهای متامیترون (در مقدار 3 لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری) (به میزان حدود 84 تن در هکتار برای کرمانشاه) و متامیترون + فن دس اتو (در مقادیر 1/5+3 لیتر در هکتار در بلافاصله بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم در چغندرقند) (به میزان حدود 64 تن در هکتار برای مشهد) حاصل شد و از این جهت، کاربرد این علف کش ها جهت کنترل مطلوب علف های هرز در کشت های نشایی چغندرقند توصیه می شوند.