رزین های قابل شبکه ای شدن نوری برای کاربردهای چاپ سه بعدی

چاپ سه بعدی فرایندی است که طی آن اجسام سه بعدی با افزودن لایه های متوالی مواد (مانند پلیمرها) روی هم ساخته می شوند. در حال حاضر، این فرایند از مهم ترین زمینه های پژوهشی در مراکز  پژوهشی دانشگاهی و صنعتی به شمار می رود. در میان رویکردهای مختلف برای چاپ سه بعدی، پلیمرشدن نوری به دلیل گستره وسیع مونومرها-اولیگومرهای قابل پلیمرشدن نوری (نورپلیمرها) بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این روش، دو جزء آغازگرهای نوری و مونومرها-اولیگومرها مهم ترین اجزا برای چاپ سه بعدی هستند که نه تنها امکان چاپ رزین، بلکه بر خواص کاربردی قطعه مانند استحکام مکانیکی، دقت ابعادی، شفافیت، مدول و سایر موارد اثرگذارند. در این مقاله ، مهم ترین دسته از نورپلیمرهای استفاده شده در فرایند چاپ سه بعدی از نقطه نظر شیمی واکنش و مزایا و معایب آن ها مرور می شود. بدیهی است طراحی و ساخت رزین های پخت پذیر نوری نیازمند داشتن دانش درباره انواع رزین های موجود و چالش های مرتبط به آن است. از این رو، این مقاله می تواند منبع مناسبی برای پژوهشگران فعال در این زمینه باشد.