بررسی تاثیر رویشگاه و نوع اندام عصاره گیری شده بر ترکیبات فیتوشیمیایی گیاه کور (Capparis spinosa L.) به عنوان یک گیاه مرتعی و دارویی

گیاه کور (Capparis spinosa L.) به عنوان گیاه مرتعی و دارویی با ارزش و مقاوم به تنش های محیطی شناخته شده است که در مناطق خشک و بیابانی به راحتی رشد می کند. این گیاه دارای اجزای زیست فعال فراوان بوده و به همین دلیل کشت آن به لحاظ تجاری دارای ارزش فراوان است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رویشگاه و نوع اندام عصاره گیری شده گیاه کور بر عملکرد عصاره و مقدار ترکیب های فیتوشیمیایی آن بود. بر این اساس تاثیر رویشگاه های مکان های یزد و اصفهان و نوع اندام عصاره گیری شده برگ، ساقه، غنچه و گل، میوه و ریشه گیاه کور بر مقدار کل فنول، فلاونویید کل و فعالیت های آنتی اکسیدانی مانند فعالیت پاکسازی رادیکال های آزاد و کاهش قدرت رادیکال ها در گیاه دارویی کور با 3 تکرار با استفاده از روش تجزیه واریانس دو طرفه بررسی گردید. نتایج نشان داد که بخش های مختلف این گیاه در هر دو مکان سرشار از مواد فنولی و فلاونوییدی است. با این حال گیاهان رشد یافته در مکان یزد دارای محتوای فنول و فلاونویید کل بالاتری بوده که به ترتیب معادل mgGA/gDE572/35 و mgQE/gDE 164/14 بود. در بین بخش های مختلف گیاه، برگ ها دارای مقدار فنول و فلاونویید بیشتری بود که بترتیب حاوی mgGA/gDE611/48 و mgQE/gDE842/19 بود. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی در ریشه ها بیشترین میزان را به خود اختصاص داد. همچنین عملکرد در یزد بیشتر از استان اصفهان بود. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گیاه کور  علاوه بر نقشی که در احیاء مراتع دارد، غنی از متابولیت های ثانویه است و می تواند به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند در بخش پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.