بررسی نقش رسانه های ارتباط جمعی در نظام تعلیم و تربیت

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، رسانه ها نیز گسترش یافته و از کیفیت بالایی برخوردار شده اند که به تناسب آن نظام تعلیم و تربیت نیز بیش از هر زمان دیگری نیاز به تغییرات اساسی و بنیادین دارد. لذا با توجه به تغییر نوع نگرش مخاطبین امر تعلیم و تربیت، خواسته ها و انگیزه های ایشان برای دستیابی به اهداف و آمال، این تغییرات ناگریز با گذشت زمان خودنمایی خواهند کرد. از طرف دیگر با وجود اندیشه ها و جمجمه های فرهنگی مختلف که از سوی رسانه های غالب جهان بی محابا به حیطه ی آموزش و تربیت هجوم می آورد به نظر می رسد، باید از همین رسانه ها در جهت تحکیم بنیان های تعلیم و تربیت استفاده کرد تا مهارت های پذیرش حقایق و اتخاذ تصمیمات اجتماعی و خانوادگی معقول و بهنگام را در تفکر و فضای حقیقی جامعه نهادینه ساخت تا با ار تقاء سطح فکری و فرهنگی خانواده ها، معضلات و مشکلات ناشی از تاثیرات سوء رسانه ها به حداقل رساند و رفتارها و هنجارهای مثبت بالقوه به فعالیت نزدیک شود و بی شک این امر تنها پوشش کافی اطلاعات و دوری از یک جانبه نگری و تعمیق روش های نوین سالم و کاربردی، استفاده از رسانه ها در امر تعلیم و تریبت میسر خواهد بود. این پژوهش به روش توصیفی و کتابخانه ای به سامان رسیده که به بیان نقش رسانه های ارتباط جمعی مختلف در نظام تعلیم و تربیت پرداخته است. نتایج نشان داد که تمام سعی و تلاش رسانه های جمعی، رسیدن به اهداف و مقاصدی است که در عین حال هر کدام به نحوی دارای رنگ و صبغه تربیتی هستند، زیرا این رسانه ها در اموری نظیر رشد شخصیت افراد در ابعاد مختلف، ایجاد ارتباط بین افراد جامعه، کمک به افراد جامعه،کمک به افراد در فرآیند سازگاری با جهان متغیر پیرامون و... دخالت دارند و از جمله نقش های رسانه های ارتباط جمعی می توان به نقش تفریحی، خبری، همگن سازی، آگاه سازی و احساس تعلق اجتماعی اشاره نمود.