اثر تمرینات هوازی و سلول های بنیادی بر بیان ژن آزواسپرمی فاکتور در موش های نابارور

ناباروری معضلی شایع است که اهمیت سبک زندگی و عوامل ژنتیکی، در بروز آن ثابت شده است. هدف این پژوهش تعیین اثر تمرینات هوازی و سلول های بنیادی بر بیان ژن آزواسپرمی فاکتور در موش های نابارور بود.

در این تحقیق تجربی، 25 سر موش (سن 6 تا 8 هفته) پس از ایجاد مدل آزواسپرمی به پنج گروه کنترل سالم، آزواسپرمی، آزواسپرمی-تمرینات هوازی، آزواسپرمی-سلول های بنیادی وآزواسپرمی-تمرینات هوازی-سلول های بنیادی تقسیم شدند. مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان (دوز 40 میلی گرم) به صورت داخل صفاقی برای هر موش تزریق گردید. سلول های بنیادی به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر موش پیوند زده شد. موش ها پس از بهبود زخم ناحیه پیوند سلولی در زمان 48 ساعت، روزانه 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته تمرینات شنا با شدت پایین را انجام دادند. بیان ژن آزواسپرمی فاکتور (AZFa-azoospermia factor) بافت بیضه به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد.

افزایش معنی داری در بیان ژن AZFa در گروه آزواسپرمی نسبت به گروه کنترل سالم مشاهده شد (001/0=P). میزان بیان ژن AZFa در گروه های تمرین هوازی، سلول های بنیادی وترکیبی نسبت به گروه آزواسپرمی کاهش معنی داری داشت (001/0=P). بیان ژن AZFa در گروه ترکیبی نسبت به گروه های تمرین هوازی و سلول های بنیادی کاهش معنی داری داشت (001/0=P).

به نظر می رسد مداخله ترکیبی تمرین هوازی و سلول های بنیادی می تواند به ​​کاهش بیان ژن ناباروری آزواسپرمی فاکتور بافت بیضه کمک کند.