ارتباط سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D با کمبود 1,25-دی هیدروکسی ویتامین D در بیماران مرحله انتهایی بیماری کلیوی مراجعه کننده به بیمارستان پنجم آذر گرگان

25 هیدروکسی ویتامین D 25(OH)D)) در بیماران مبتلا به مرحله نهایی بیماری کلیوی (ESRD- end stage renal disease) کاهش می یابد. برخی شواهد موجود نشان می دهد که اندازه گیری 25(OH)D می تواند سطوح سرمی فرم فعال 1،25 دی هیدروکسی ویتامین D 1,25(OH)2D)) را در بیماران ESRD منعکس کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی 25(OH)D با کمبود 1,25(OH)2D در بیماران ESRD بود.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، 88 بیمار ESRD مراجعه کننده به بیمارستان پنجم آذر گرگان  مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، سطوح سرمی25(OH)D و 1,25(OH)2D  و سایر پارامترهای آزمایشگاهی اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-18 و آزمون های مجذور کای و تی و مدل همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سنی بیماران 1/14±1/56 سال بود که 2/43 درصد مرد و 8/56 درصد زن بودند. 1/51 درصد از بیماران چاق یا اضافه وزن داشتند. میانگین غلظت سرمی25(OH)D و 1,25(OH)2D  به ترتیب 7/16±3/23 و 2/49±3/147 نانوگرم در دسی لیتر بود. همچنین 51.1 درصد از آن ها کمبود 25(OH)D ، 44.3 درصد نارسایی و 4.5 درصد کفایت داشتند. 1.1% از بیماران کمبود 1,25(OH)2D  و 98.9% افزایش 1,25(OH)2D  داشتند. سطح سرمی25(OH)D در بیماران ESRD با سطح سرمی1,25(OH)2D   همراه بود (037/0=P). بین غلظت سرمی ویتامین D و متغیرهای مورد مطالعه ارتباطی وجود نداشت (05/0P>).

  نتایج این مطالعه نشان داد که سطح سرمی 25(OH)D با سطح سرمی1,25(OH)2D  همبستگی معکوس و معنی داری دارد. سطوح سرمی ویتامین  Dبا هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی ارتباط معناداری نداشت. اختلاف معناداری بین دو گروه سنی، جنسیتی و شاخص توده بدنی از لحاظ سطوح سرمی 25(OH)D و 1,25(OH)2D وجود نداشت.