دوام ملات های ژئوپلیمری با درصدهای پیشنهادی از سرباره و کائولن حاوی پلیمر

ژیوپلیمرها به عنوان یک بتن بدون سیمان توجه پژوهشگران را در سال های اخیر به خود جلب کرده است. در ساخت این نوع بتن ها به جای سیمان از مواد مختلفی مانند میکروسیلیس، متاکایولن، زیولیت و... استفاده می شود. برای تشکیل ماده چسباننده به کار گرفتن محلول های شیمیایی برای تکمیل فرآیند ژیوپلیمریزاسیون ضروری است. پژوهش حاضر به بررسی دوام ملات های ژیوپلیمری بر مبنای سرباره کوره آهنگدازی (GGBFS) و جایگزینی با درصدهایی از کایولن در چند مولار مختلف می پردازد. در این تحقیق از GGBFS به عنوان جایگزین سیمان و از محلول سدیم هیدروکسید (سود) با غلظت 4 و 8 مولار و سدیم سیلیکات (آب شیشه) به عنوان محلول های شیمیایی استفاده شد. مواد پایه به صورت منفرد و ترکیبی با اجزای دیگر مخلوط بررسی شدند. بدین منظور پودر سرامیک کایولن در 50% و 75% با GGBFS مخلوط شده اند که در مجموع 12 طرح اختلاط ساخته شد. خصوصیات مورد مطالعه عبارتند از: مقاومت فشاری، نفوذ وجود یون کلر در بتن (RCMT)، مقاومت الکتریکی، درصد جذب آب، افت مقاومت فشاری و افت وزن پس از قرارگرفتن در محلول اسید سولفوریک. از مطالعه موارد مذکور نتایج زیر حاصل شد: استفاده از پودر کایولن و سرباره موجب کاهش مقاومت فشاری می شود و کمترین مقدار 33% در 50-4BSC مشاهده شد؛ همچنین نتایج نفوذ وجود یون کلر در بتن و کاهش وزن نمونه های ملات در محلول اسید سولفوریک حاکی از آن است که استفاده از پودر کایولن و سرباره، باعث 38% افزایش دوام در نمونه های بتنی 50-8BSC تحت شرایط تهاجم کلرایدی و کاهش نفوذپذیری در آنها می شود.