ارزیابی اثر تدوین سناریوهای مدیریتی در دقت پیش بینی سطح ایستابی با استفاده از مدل ترکیبی موجک-رگرسیون بردار پشتیبان (WSVR)

به دلیل محدود بودن منابع آب سطحی در بسیاری از کشور‌های خشک جهان، منابع آب زیرزمینی به عنوان اصلی‌ترین منبع تامین نیازهای آبی شناخته می‌شوند. برداشت بی‌رویه از این منابع در سال‌های اخیر، اهمیت پیش‌بینی قابل اطمینان سطح آب‌های زیرزمینی را به منظور اعمال مدیریت بهینه این منابع، افزایش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین بهترین سناریوی ترکیب داده‌های ورودی در پیش‌بینی سطح آب زیرزمینی دشت همدان-بهار با بکارگیری از مدل ترکیبی موجک-رگرسیون بردار پشتیبان (WSVR) می‌باشد. جهت این امر، ابتدا داده‌های ماهیانه بارش، دما، تبخیر و سطح ایستابی هفده چاه مشاهده‌ای در طول مدت بیست و شش سال (1396-1370) تهیه و تکمیل گردید. به منظور انتخاب داده‌های ورودی مدل و میزان تاخیر آنها، نه سناریو با ترکیب و تاخیرهای متفاوت تعریف شد. با استفاده از پارامتر‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون (r)، خطای استاندارد (SE) و جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) ارزیابی مدل شبیه سازی شده در هر سناریو صورت پذیرفت و با برترین سناریو، پیش‌بینی سطح آب زیرزمینی منطقه برای ده سال آتی انجام شد. بر اساس نتایج حاصله، سناریویی که شامل هر چهار پارامتر ورودی، هریک با یک و دو تاخیر، می‌شد، دارای بالاترین دقت بود. همچنین نتایج پیش‌بینی شده با سناریوی برتر، حاکی از یک روند نزولی قابل توجه در سطح آب زیرزمینی منطقه طی سال‌های آتی بود. لذا باتوجه به حساسیت ویژه این دشت در تامین آب شرب، کشاورزی و صنعت شهرهای همدان و بهار و لزوم برداشت آب بیشتر در سال‌های آینده، تصمیم‌گیری برای مدیریت مطلوب‌تر آب زیرزمینی این منطقه، امری الزامی خواهد بود. کلیدواژه‌ها پیش‌بینی سطح آب زیرزمینی تبدیل موجک ماشین بردار پشتیبان مدل ترکیبی WSVR