حساسیت لندفرم های نواحی بیابانی به پاکوب با استفاده از عکاسی دیجیتال و مدل xgboost (مطالعه موردی چاله مسیله قم)

فعالیت های انسان و تاثیر آنها در تغییر چهره زمین بسیار متنوع است؛ به همین دلیل، از دیدگاه های گوناگونی می تواند بررسی شود. حرکت انسان در طبیعت ممکن است به تغییر چهره لندفرم ها، تغییرات میزان فرسایش و اثرات مخرب بر پوشش گیاهی و جانوران منجر شود؛ به ویژه در محیط های حساس بیابانی این مسیله اهمیت بیشتری دارد. در این تحقیق تلاش شده است میزان حساسیت لندفرم های مختلف، نسبت به پاکوب انسانی در نواحی بیابانی دریاچه نمک قم و اطراف آن بررسی شود. به این منظور با استفاده از نقشه ژیومورفولوژی، سیزده نمونه از لندفرم های مختلف انتخاب و با استفاده از دوربین عکاسی، قبل و بعد از 25 گذر پاکوب عکس برداری شد. عکس های قبل و بعد نیز در نرم افزار ArcMAP، نسبت به هم ثبت هندسی شد. چهارده ویژگی بافت تصویر متشکل از سطوح خاکستری، تصویر فقدان مشابهت و ماتریس همزمانی سطح خاکستری (GLCM) برای هر کدام از پیکسل ها استخراج و استفاده شد. با استفاده از زبان برنامه نویسی پایتون و مدل ایکس جی بوست، به آموزش ماشین و اجرای مدل بر روی کل پیکسل های تصویر پرداخته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که ویژگی های انحراف معیار تصویر فقدان مشابهت، میانگین تصویر فقدان مشابهت، انحراف معیار تصویر تضاد ماتریس همزمانی و میانگین تصویر همبستگی ماتریس همزمانی، مهم ترین ویژگی ها در شناسایی و آشکارسازی تغییرات است. همچنین کمترین حساسیت نسبت به پاکوب، مربوط به لندفرم های زمین شخم خورده و ستون های گلی است که مخلوطی از گل و نمک با سطحی بسیار ناهموار می باشد. لندفرم های ماسه ای، بیشترین میزان تغییرات را نشان می دهد؛ با این حال، تفاوت تغییرات در ماسه های متحرک با سایر لندفرم های ماسه ای زیاد است.