فناوری سیار یا یادگیری سیار: راهبردهای فعلیت بخشیدن در فرآیند یاددهی-یادگیری

هر روزه شاهد شکل گیری فناوری های نوینی در تعلیم و تربیت هستیم؛ یکی از این فناوری ها در طی دو دهه گذشته، فناوری سیار است. نکته قابل توجه در این زمینه، تفاوت بین وجود فناوری سیار و دستیابی به یادگیری سیار در فرآیند یاددهی-یادگیری الکترونیکی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی قابلیت های یادگیری سیار در فرآیند یاددهی- یادگیری الکترونیکی از دو منظر وجود فناوری سیار و دستیابی به یادگیری سیار و در نهایت دستیابی به راهبردهایی برای فعلیت بخشیدن آن در طی فرآیند یادهی-یادگیری است. روش پژوهش، کیفی و در پاسخ به سوالات پژوهش، تفسیری است. برای دست یابی به پژوهش های انجام شده در حوزه یادگیری الکترونیکی و یادگیری سیار، این کلیدواژه ها در پایگاه های نمایه داخلی در میان مقالات علمی پژوهشی مورد جست وجو قرار گرفت. سپس با توجه به ارتباط پژوهش ها با موضوع پژوهش، 7 پژوهش مرتبط با توجه به سال نمایه سازی (1400-1390) مورد تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش در پی پاسخگویی به سوالات زیر هستیم؛ 1. یادگیری سیار دارای چه قابلیت هایی برای کاربرد در فرآیند یاددهی-یادگیری است؟ 2. چه راهبردهایی برای سیر از فناوری سیار به یادگیری سیار در فرآیند یاددهی-یادگیری وجود دارد؟.

پژوهش نشان داد که فناوری سیار با یادگیری سیار متفاوت ولی مرتبط به یکدیگرند. همچنین یادگیری سیار داری قابلیت ها و مزیت های مفیدی برای کاربست در فرآیند یاددهی-یادگیری است. برای رسیدن به یادگیری سیار باید دو دسته راهبرد کاربردی فناوری و آموزش مورد توجه واقع شده و بکارگرفته شود.

یادگیری سیار بر پایه یادگیری الکترونیکی و با کمک فناوری های سیار می تواند موجب اثربخشی یادگیری و عملکرد تحصیلی شده، یادداری را افزایش داده، انگیزه ایجاد کرده و خودکارآمدی را تقویت کند.