نقش سبک زندگی در پیش بینی رضایت از زندگی معلمان متاهل با میانجی امیدواری

 شناسایی عوامل مرتبط با رضایت از زندگی معلمان برای برنامه ریزان و مدیران اجرایی آموزش و پرورش جهت ارتقای این شاخص ضروری است؛ ازاین رو مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سبک زندگی در پیش بینی رضایت از زندگی معلمان متاهل با میانجی امیدواری انجام شده است.

 روش پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه پژوهش معلمان متاهل مقطع متوسطه اول و دوم شهر تهران در سال تحصیلی 02-1401 بودند که 300 نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری دردسترس نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های سبک زندگی لعلی و همکاران، امیدواری اشنایدر و همکاران و رضایت از زندگی دینر و همکاران استفاده شد. الگوی پژوهش و روابط بین متغیرها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و نرم افزار Amos تحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند.

 نتایج نشان داد که سبک زندگی (01/0>P و 649/0=β) به صورت مستقیم و مثبت بر امید؛ و هم به صورت مستقیم (01/0>P و 306/0=β) هم غیرمستقیم و با میانجیگری امید (05/0>P و 339/0=β) بر رضایت از زندگی تاثیر داشت و امید نیز به صورت مستقیم (01/0>P و 522/0=β) بر رضایت از زندگی تاثیر مثبت داشت.

 متصدیان نظام آموزشی جهت افزایش رضایت از زندگی معلمان به نقش سبک زندگی و امید در برنامه ریزی ها توجه کنند؛ همچنین می توان از طریق مداخلات آموزشی و درمانی در مدارس برای تحقق این مسیله اقدام نمود.