بررسی عملکرد یک ردیاب خورشیدی در روز ابری و نیمه ابری

در این پژوهش عملکرد یک سیستم ردیاب خورشیدی در روزهای ابری و نیمه ابری مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور تشخیص حرکت در هر استقرار از یک جفت مقاومت نوری استفاده شده و همچنین، به منظور کاهش مصرف محرک‏ها (موتورهای الکتریکی) و کاهش دفعات خاموش و روشن شدن آن ها، حداقل حد نصاب تفاوت میان اختلاف پتانسیل قرایت شده دو سر مقاومت‏های نوری تعریف شده است. سازه و سیستم کنترل ردیاب خورشیدی امکان کالیبراسیون از سه راه فراهم می‏آورند. همچنین، سازه به گونه‏ای طراحی شده است که امکان نصب تعدادی زوج از یک نوع پنل فتوولتاییک فراهم آید. عملکرد سیستم ردیاب خورشیدی در دو حالت ابری و نیمه‏ابری با یک سازه با امکان استقرار در هر زاویه دلخواه در راستای افق مورد مطالعه قرار گرفته است. زاویه استقرار سازه بدون ردیاب خورشیدی، به صورت دستی بر بهترین زاویه قرار داده شده است. مقایسه توان خروجی پنل نصب‏شده روی سازه متحرک و ثابت نشان می‏دهد در برخی از ساعات ابری امکان دارد پنل فتوولتاییک نصب شده روی سازه متحرک توان الکتریکی اندکی کمتر از توان الکتریکی تولیدی پنل فتوولتاییک نصب شده روی سازه ثابت داشته باشد و این مسیله به دلیل حد نصاب تعریف شده از تفاوت دو مقاومت نوری به منظور دنبال کردن خورشید است. همچنین، بررسی‏ها نشان می‏دهد به محض رفع ابر و دریافت تابش خورشید، سیستم ردیاب خورشید بر استقرار بهینه قرار می‏گیرد. نتایج نشان می‏دهد انرژی الکتریکی تولیدی پنل فتوولتاییک در صورت استفاده از ردیاب خورشیدی به میزان 2/18 درصد نسبت به استفاده از سازه ثابت (اما قرارگرفته روی زاویه بهینه نسبت به افق) افزایش می‏یابد.