اثربخشی معنویت درمانی گروهی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی

سرطان دومین علت مرگ و میر بعد از بیماری های قلبی عروقی است مبتلایان به سرطان، معمولا فشار روانی شدیدی را تجربه می کنند بهبود یا کاهش تنیدگی های به وجودآمده به دنبال سرطان در بیماران، با رویکردهای مختلف روانشناختی نیز امکان پذیر است لذا در این مطالعه برآن شدیم به مقایسه اثربخشی معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی بپردازیم.

در این مطالعه شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد که در سال 1399 به انجام رسید ما به صورت تصادفی 45 نفر از بیماران سرطانی بستری در بیمارستان طالقانی استان کرمانشاه را انتخاب و در سه گروه معنویت درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه شاهد تقسیم بندی کرده و بعد از گذراندن طول درمان توسط پرسشنامه کیفیت زندگی[1] پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر[2] به صورت پیش آزمون و پس آزمون به مقایسه آنها در سه گروه توسط نرم افزار آماری spss v20 و با استفاده از آزمون کوواریانس پرداختیم

میانگین سنی 45 بیمار انتخاب شده 14±28 سال بود (14 زن 18-49 و 31 مرد 22-45). 75 درصد بیماران مجرد و 25 درصد متاهل بودند. سابقه بیماری سرطان در اعضای درجه یک خانواده در 14 درصد از بیماران مشاهده گردید. نمرات پیش (35/2±04/17) آزمون و پس آزمون (11/2±19/18) مربوط به متغییر امید به زندگی در بیماران گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده تفاوت معنی دار (در سطح p<0.01) بین نمرات پس آزمون در دو گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد در متغییرهای کیفیت زندگی و امید به زندگی می باشند.

هر دو نوع درمان بر روی بیماران موثر بوده و باعث افزایش کیفیت به زندگی و امید به زندگی بیماران سرطانی گردیدند اما معنویت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی و امید به زندگی در بین بیماران سرطانی از تاثیر بیشتری برخوردار بود. لذا می توان با انجام مداخلات معنویت درمانی به موقع، به افزایش کیفیت زندگی و امید به زندگی این بیماران کمک کرد.