حساسیت اخلاقی و خودپنداره اخلاقی دانشجویان پرستاری در دوره کارورزی و عوامل مرتبط با آن

حساسیت اخلاقی از معضلات اخلاقی جلوگیری می کند از زطرفی خودپنداره اخلاقی از طریق انطباق با انتظارات دیگران ایجاد می شود. آموزش پرستاری فرصتی برای درونی سازی حساسیت اخلاقی و ارتقای خودپنداره اخلاقی فراهم می کند، لذا هدف پژوهش حساسیت و خودپنداره اخلاقی در دانشجویان پرستاری و عوامل مرتبط با آن بود.

در یک مطالعه نیمه تجربی، کلیه دانشجویان سال آخر پرستاری انتخاب شدند. معیارهای ورود شامل دانشجویان کارشناسی و تمایل به شرکت در مطالعه بود. در جمع آوری دادها از پرسشنامه حساسیت اخلاقی لوتزن، خودپنداره اخلاقی لوتزن استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، آزمون های آماری توصیفی (درصد، میانگین ± انحراف معیار)، تی زوجی و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که اکثر شرکت کنندگان (74.4%) زن، (76.9%) مجرد، (48.7%) 23 ساله و (76.9%) در کارگاه های اخلاق شرکت کرده اند.میانگین نمره حساسیت اخلاقی دانشجویان قبل از دوره کارورزی در سطح متوسط ​​(61.5 درصد) و پس از آن به سطح بالاتر (76.4 درصد) ارتقا یافت. بین میانگین نمره حساسیت اخلاقی قبل و بعد از کارآموزی تفاوت معناداری وجود داشت در حالیکه این تفاوت برای میانگین نمره خودپنداره اخلاقی معنی دار نبود. تفاوت بین مفاهیم مطالعه با جنسیت و وضعیت تاهل و سن معنی دار نبود، اما با شرکت در کارگاه اخلاق تفاوت معنی داری داشت (0.02>p).

نتیجه گیری: 

حساسیت اخلاقی متاثر از شرکت در کارگاه های اخلاق است، بنابراین آموزش مستمر می تواند در بهبود آن موثر باشد.