تاثیر بافت شهری بر الگوهای فضایی-زمانی جرائم سرقت (مورد مطالعه: شهر مشهد)

بافت شهر، یکی از عناصر فرم شهری موثر بر وقوع جرایم سرقت محسوب می شود. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر بافت شهری بر الگوهایی فضایی-زمانی جرایم سرقت در شهر مشهد است. شیوه پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مدل های تحلیل فضایی است. جامعه آماری شامل جرایم سرقت شهرمشهد در بازه زمانی 1400-1390 است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Geoda و ArcGIS و مدل های فضایی-آماری نظیر خودهمبستگی فضایی موران و مدل مکعب فضایی-زمانی بهره گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که 9/58 درصد جرایم سرقت در بافت های ریزدانه به وقوع پیوسته است. درواقع، کاربری هایی با وسعت 75-50 مترمربع بیشترین میزان جرایم سرقت را به خود اختصاص داده اند. بررسی اثر گونه بندی بافت شهری بر جرایم سرقت نشان داد که 43/60 درصد سرقت ها در بافت های پیرامونی (نواحی حاشیه ای شهرمشهد مناطق 4، 5، 7، 15، 16 و قسمت هایی از منطقه 13) رخ داده است. همچنین 2/19 درصد جرایم در بافت های شطرنجی (محلات واقع در غرب مشهد)، 6/14 درصد در بافت های ستاره ای (بخش مرکزی شهر و پیرامون حرم مطهر رضوی) و 7/5 درصد نیز در بافت های میانی (منطقه 1 و بخش هایی از منطقه 2) به وقوع پیوسته است. بررسی الگوهای مکعب فضایی-زمانی جرایم سرقت در شهر مشهد نشان داد که در بافت های پیرامونی الگوی جرایم سرقت از نوع لکه های داغ جدید و پراکنده بوده که بیانگر شدت جرایم سرقت در این نواحی است اما در بافت های شطرنجی الگوی جرایم از نوع لکه های سرد افزایشی می باشد که نشان دهنده آن است که جرایم سرقت در این محدوده ها طی سال های اخیر در حال افزایش است.