پایش و بررسی وضعیت آب و پساب در ادوات نمک زدایی گلخانه ای استان اصفهان

نزول کمیت و کیفیت منابع آب، چالش بزرگی را در تولید محصولات گلخانه ای کشور ایجاد کرده است. با توجه به توسعه بهره برداری از سامانه های نمک زدایی آب گلخانه ای، پژوهشی در استان اصفهان (شهرستان های فلاورجان، اصفهان، مبارکه و شهرضا) به انجام رسید. به همین منظور، ضمن بازدید و بررسی جوانب مختلف کاربرد سامانه های مذکور، نمونه برداری از آب چاه، آب شیرین شده و پساب تولیدی ادوات نمک زدایی انجام و نحوه دفع پساب (شورابه) آنها مطالعه شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار شوری آب چاه در فلاورجان با میانگین dS/m 41/12 و کمترین میزان در شهرضا، با میانگین dS/m 09/4 بود. بیشترین مقدار شوری پساب یا شورابه نیز در فلاورجان، با میانگین dS/m 63/16 و کمترین آن در شهرضا، با میانگین dS/m 41/5 بود. میانگین حذف نمک از آب ورودی (نمک برگشتی) در گلخانه های استان اصفهان 73 درصد بود. به علاوه، بررسی مقادیر نسبت جذب سدیم، نسبت کلسیم به منیزیم، میزان کلر و بی کربنات در نمونه های آب هم به انجام رسید. در بحث تخلیه شورابه، گزینه اصلی با 46 درصد به رهاسازی پساب در اراضی اطراف تعلق داشت و پس از آن، استفاده تلفیقی با آب چاه برای کشاورزی در فضای باز با 27 درصد، تخلیه به چاه های محلی با 18 درصد و تخلیه به ترانشه ها و حوضچه های خاکی نفوذ با 9 درصد قرار گرفت. با توجه به عدم نظارت بر اجرا و بهره برداری از این ادوات و رعایت نشدن ملاحظاتی در دفع پساب ها، وضعیت مناسبی مشاهده نشد و با ادامه روند فعلی، گسترش آلودگی منابع آب و خاک دور از انتظار نیست.