بررسی تطبیقی زمینه های بدعت؛ از نگاه قرآن و عهدین و راهکار های برون رفت از آن بر اساس قرآن و نهج البلاغه

بدعت و بدعت گذاری آفتی است که بسیاری از ادیان گریبانگیر این موضوع بوده اند. پرداختن به این مساله که دین اسلام و رهبران الهی، چگونه به این موضوع پرداخته و توانسته اند خطرات اهل بدعت را برای مخاطبان خود ذکر کنند، مورد عنایت این مقاله بوده است. قرآن و نهج البلاغه که مجموعه مدونی از معارف الهی هستند، هر کدام به نوبه خود به بیان تشخیص بدعت ها پرداخته و راه های برون رفت از این موضوع را بیان نموده اند. در نهج البلاغه هم مولای متقیان بدعت را یکی از آفات مهم دینی و اجتماعی بر شمرده وآن تغییر احکام خدا بر طبق خواسته های دل و هوای نفس و بدعت گزاری در دین خداست. هدف این مقاله بررسی تطبیقی آسیب های راه یافته در نتیجه بدعت و راهکار های برون رفت از آن در قرآن و نهج البلاغه بوده است. یافته های این تحقیق نشان داده است که اهل بیت bبعد از پیامبرa که مبین اصلی بودند، مهم ترین مبینان قرآن هستند که با رفتار تبیینی خود در صدد هدایت اعتقادی مردم بودند. نتیجه بررسی های این تحقیق نشان داد که اصلی ترین معضل بدعت این است که باور های مردم را تغییر داده، تا آن جا که می تواند مذهب جدیدی ایجاد نماید.