گونه شناسی تحلیلی جری و تطبیق در نهج البلاغه

یکی از مهم ترین رموز جاودانگی قرآن، تطبیق و سرایت دادن مفاد آیات بر مصادیق جدید در گذر زمان است؛ از این عمل، تحت عنوان قاعده جری و تطبیق یاد می شود. امیرمومنان علیه السلام در خطبه ها و نامه های خویش، قاعده یادشده را به کار بسته است؛ اما تاکنون مواردی که آن حضرت در نهج البلاغه به جری و تطبیق مفاد آیات بر مصادیق جدید در بستر زمان پرداخته، استخراج و تحلیل نشده است؛ بنابراین انجام این فعالیت پژوهشی اهمیت و ضرورت می یابد. در این پژوهش ابتدا انواع جری و تطبیق در روایات بررسی و تحلیل گردیده است. سپس به بررسی و تحلیل موارد جری و تطبیق در نهج البلاغه پرداخته شده و نوع جری و تطبیق آنها تعیین گردیده است. نتیجه تحقیق آن شد که سه گونه جری و تطبیق در نهج البلاغه وجود دارد که عبارتند از: مصداق باطنی آیه در گذر زمان، مصداق  اطلاق یا عموم آیه در گذر زمان و مصداق اتم  اطلاق یا عموم آیه در گذر زمان. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی می باشد.