نشانه شناسی اجتماعی نامه های امیرمومنان علیه السلام به عثمان بن حنیف انصاری با تکیه بر نظریه پی یر گیرو

نشانه شناسی، رویکردی پژوهشی برای بررسی نشانه ها در جهت درک مفاهیم پنهان در متن است وبه بررسی، تجزیه و تحلیل نشانه ها می پردازد. این دانش همراه زبان شناسی و جامعه شناسی، روشی کارآمد در جهت تجزیه و تحلیل و درک بهتر مفاهیم درون متون است. پی یر گیرو، نشانه شناسی اجتماعی را از طریق دو مقوله ی هویت و آداب معاشرت مورد بررسی قرار می دهد. مقوله ی هویت شامل دین، لباس، نشان ها، شغل ها، القاب بوده و مقوله ی آداب معاشرت شامل لحن کلام، اطوار، خوراک و... است. با بررسی متون روایی مشخص گردید، دو نامه ی امیرمومنان علیه السلام به عثمان بن حنیف انصاری دارای ظرفیت مناسبی برای بررسی نشانه شناسی اجتماعی بوده و بازتابی روشن و جامع از مسایل عصر امام علیه السلام ارایه می نماید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و رویکرد آن، نشانه شناسی اجتماعی بوده و به دنبال روشن شدن زوایای پنهان اجتماعی از فرهنگ، هویت، آداب و رسوم، زمان و مکان مربوط به تدوین این نامه ها است.پرسش اصلی تحقیق از انواع مولفه های نشانه شناسی اجتماعی در این نامه ها بوده ویافته های پژوهش بیانگر آن است که هر دوگونه از مولفه های نشانه شناسی اجتماعی (هویت-آداب معاشرت) در نامه های ارسالی امام علیه السلام به عثمان بن حنیف، وجود داشته که نشان از تنوع نشانگان و عنایت خاص امیرمومنان علیه السلام به درون مایه اجتماعی، فرهنگ، اخلاق، اعتقادات و زمانه دارد؛ همچنین توجه به تضاد طبقاتی میان افراد فرودست و فرادست در زمینه ی تغذیه و پوشاک از برجسته ترین موارد آداب معاشرت اجتماعی در این نامه ها است.