تعیین خوش خوراکی گونه های مرتعی مورد چرای بز در ارتباط با مراحل رشد و طول روز (مطالعه موردی: مراتع روستای ده شیخ استان کهگیلویه و بویراحمد)

زمینه مطالعاتی:

 آگاهی از نقش علوفه های مختلف در تامین نیازهای مواد مغذی دام های مختلف مراتع به منظور مدیریت بهتر مراتع ضروری است. زیرا این اطلاعات برای تصمیم گیری در مورد کنترل بوته ها، بذرهای مرتعی، مدیریت چرا و تخصیص علوفه دام ها مختلف مفید است.

هدف از این مطالعه ارزیابی خوشخوراکی سه گونه مورد چرای بز در مراتع روستای ده شیخ در ارتباط با مراحل رشد و طول روز در طی فصول بهار تا پاییز است. بدین منظور با استفاده از روش فیلم برداری چرای دام ها از دو گونه چند ساله Gundelia tournefortii و Bromus tomentellus و یک گونه یکساله Aegilops triuncialis مورد پایش قرار گرفت. سپس مدت زمان چرای دام از هرگونه گیاهی ثبت و با توجه به کل زمان چرا، درصد بهره برداری از هرگونه تعیین شد.

نتایج این تحقیق نشان داد گونه های مورد مطالعه در زمان های روز دارای خوشخوراکی یکسانی برای بز هستند. همچنین از بین گونه های چند ساله در مراحل رشد رویشی و گلدهی گونه G. tournefortii به ترتیب با 25/24درصد و 76/27درصد و در مرحله بذر دهی گونه B. tomentellus با 11/22درصد بالاترین درصد خوشخوراکی را به خود اختصاص دادند. در مورد گونه یک ساله A. triuncialis نیز مشخص شد این گونه با 21/27درصد در مرحله رشد رویشی دارای بیشترین خوشخوراکی در مراحل رشد است.

نتیجه گیری نهایی:

 با انجام این پژوهش اهمیت سیستم های چرای برجسته تر می-شود چراکه می توان سیستم های چرا را طوری اعمال کرد که هر تیپ گیاهی زمانی مورد چرا واقع شود که در آن مرحله از رشد، گونه های تشکیل دهنده آن تیپ، بیشترین خوشخوراکی را برای بز داشته باشند. مطالعه رابطه بین اجزای مراتع (دام و گیاهان) مهمترین ابزار به منظور اتخاذ تدابیر قابل استفاده برای بهترین استفاده عملی از منابع مرتعی است.