بررسی تاثیر تراکم انرژی جیره و طول فضای آخور بر فراسنجه های شکمبه ای و خونی و خصوصیات فیزیکوشیمیایی مدفوع در تلیسه های شیری هلشتاین

زمینه مطالعاتی:

 میزان تراکم انرژی جیره و اندازه فضای آخور می تواند فراسنجه های شکمبه ای و خونی و خصوصیات فیزیکوشیمیایی را در تلیسه های هلشتاین تحت تاثیر قرار دهند.

این آزمایش به منظور مطالعه اثرات متقابل تراکم انرژی جیره و فضای آخور بر روی فراسنجه های شکمبه ای و خونی و خصوصیات فیزیکوشیمیایی در تلیسه های هلشتاین در حال رشد انجام شد.

این آزمایش روی 40 راس تلیسه هلشتاین با میانگین سنی 16-12 ماه و میانگین وزن 8/32±38/363 کیلوگرم بصورت آزمایش فاکتوریل 2*2 و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. جیره ها در این آزمایش دارای میزان نسبت علوفه به کنسانتره و همچنین پروتیین خام یکسانی بودند و تنها تفاوت در تراکم انرژی جیره ها و فضای آخور بود. تیمارهای این آزمایش شامل 1- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی پایین، 2- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی بالا ، 3- فضای آخور بزرگ (48 سانتی متر) با سطح انرژی پایین، و 4- فضای آخور بزرگ با سطح انرژی بالا (48 سانتی متر) بود.

نتایج نشان داد که عامل سطح انرژی خوراک در مقایسه با عامل طول فضای آخور نقش تعیین کننده تری در غلظت نهایی اسیدهای چرب فرار در مایع شکمبه داشت. بطوریکه غلظت استات، پروپیونات و به تبع آن، کل اسیدهای چرب فرار برای تیمار های دارای سطح انرژی پایین در مقایسه با تیمار های حاوی سطح انرژی بالا بطور معنی داری بیشتر بود و علت آن را می توان به بالاتر بودن ماده خشک مصرفی و همچنین قابلیت هضم بالاتر مواد مغذی بویژه ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در تیمارهای حاوی سطوح پایین تر انرژی مرتبط دانست.

نتیجه گیری نهایی: 

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، سطح انرژی پایین تر و فضای آخور بزرگ تر می تواند به بهبود فراسنجه های شکمبه ای و خصوصیات فیزیکوشیمیایی مدفوع در تلیسه های در حال رشد منتج گردد.