مقایسه اثربخشی دو روش تمرینات اصلاحی (NASM) و بازی های اصلاحی بر زانوی پرانتزی پسران 10 تا 12 ساله

هدف:

 ناهنجاری زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین ناهنجاری هایی است که بر انجام مهارت های بنیادی حرکتی کودکان تاثیر می گذارد. هدف از پژوهش انجام شده مقایسه اثر دو روش تمرینات اصلاحی رایج و بازی های اصلاحی بر زانوی پرانتزی پسران 10 تا 12 ساله می باشد.

روش ها :

تحقیق حاضر از نظر روش شناسی از نوع تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری در پژوهش انجام گرفته دانش آموزان 10 الی 12 ساله در شهرستان تبریز بودند. سنجش ناهنجاری جامعه آماری مورد نظر خط کش انعطاف پذیر بود (پیش آزمون). جامعه آماری در سه گروه 12 نفری (گروه های کنترل، تمرینات اصلاحی و بازی های اصلاحی) بود. تمرینات اصلاحی و بازی های اصلاحی به مدت چهار هفته 3 روزه اجرا شده بود. گروه کنترل در این مدت فعالیتی نداشت. بعد از اعمال مداخلات حرکات اصلاحی مورد نظر مجددا زانوی پرانتزی مورد ارزیابی قرار گرفت (پس آزمون). برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه نتایج در سطح معناداری (0/05> p) استفاده شد.

یافته ها:

 گروه تمرینات اصلاحی رایج با بازی های اصلاحی تفاوت معناداری وجود دارد (0/004=P). همچنین بین گروه بازی های اصلاحی با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (0/000=P)؛ و از طرف دیگر بین گروه تمرینات اصلاحی رایج با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری:

 اعمال تمرینات اصلاحی عملکردی و بازی های اصلاحی به عنوان بخشی از برنامه های بازتوانی حرکتی برای بهبود ناهنجاری زانوی پرانتزی در پسران توصیه می شود.