اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر تاب آوری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی

دانشجویان علوم پزشکی با فشارها و چالشهایی زیادی در طول دوره تحصل خود مواجه هستند، حجم بالای تکالیف، یادگیری ها، آزمون ها، دوره های بالینی و ارتباط با بیماران که می تواند انگیزه پیشرفت آنها را دستخوش تغییرات نامطلوبی نماید. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی مثبت گرا بر تاب آوری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل بود و  جامعه آماری کلیه دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی تهران که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش) 15 نفر)  و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه ای مداخله مبتنی بر آموزش رواندرمانی مثبت گرا را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و معدل کل به عنوان سنجش پیشرفت تحصیلی بود.

تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده در دو بخش توصیفی و استنباطی (کوواریانس تک متغیری) انجام پذیرفت و نتایج نشان داد که آموزش رواندرمانی مثبت گرا تاب آوری دانشجویان را بهبود بخشیده است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش رواندرمانی مثبت گرا میزان پیشرفت تحصیلی (معدل کل) دانشجویان را نیز افزایش داده است.

بنابراین می توان گفت که آموزش رواندرمانی مثبت گرا روشی موثر به منظور افزایش تاب آوری و  پیشرفت تحصیلی در دانشجویان است.