اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی

ارایه آموزش های اثربخش به بهبود ارتقای عملکرد کارآفرینی نیروی انسانی یاری می رساند. مطالعه حاضر به دنبال تحلیل اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی است، که یا استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار می گیرد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی (غیر آزمایشی) و طرح تحقیق همبستگی معادلات ساختاری با استفاده از روش حداقل مربعات جزیی است. جامعه ی آماری تحقیق شامل مدیران و کارشناسان صنایع تولیدی در شهر تهران می باشد، که در دوره های آموزش کارآفرینی شرکت داشته اند. تعداد جامعه ی آماری تحقیق شامل 5691 نفر تشکیل می دهند. تعداد نمونه ی آماری تحقیق بر اساس فرمول کوکران شامل 384 نفر از مدیران و کارشناسان صنایع تولیدی می باشد. از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای جهت انتخاب نمونه آماری استفاده شده است.

یافته های تحقیق نشان داد که طراحی برنامه آموزشی، نیازسنجی آموزشی، آمادگی یادگیرنده، تقویت مهارت های، زمینه سازی و تقویت ارتباطات اجتماعی بر اثربخشی آموزش کارآفرینی تاثیر معنی دار دارد. همچنین در نهایت مدل تحقیق منجر به پیامدهای افزایش خلاقیت فردی، افزایش بهره وری و جرات ریسک پذیری می شود. یافته ها نشان داد که مدل آزمون شده قادر هست میزان (0/613) از اثربخشی آموزش کارآفرینی را پیش بینی کند و همچنین در پژوهش حاضر برای الگوی آزمون شده شاخص برازش مطلق (GOF) 0/41 به دست آمد که مقدار به دست آمده برای این شاخص برازش نشانگر برازش مناسب الگوی آزمون شده است.

نتایج بررسی مقادیر واریانس استخراج شده متغیرهای پنهان اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی پژوهش نشان داد که روایی همگرای ابزارهای اندازه گیری با استفاده از شاخص میانگین واریانس استخراج شده، تایید شد و مدل مقبول و قابل تعمیمی بود.