مدیریت انتظامی بحران های اجتماعی مبتنی بر فرماندهی و کنترل

ناآرامی های اجتماعی یکی از مظاهر و نمود های بحران هاست و نیروی انتظامی در چنین شرایطی به مثابه اصلی ترین نهاد نظام بخش، به عنوان نیروی مقدم برای کنترل بحران اقدام می نماید و چنانچه هدایتگری عملیات های انتظامی به صورت هوشمندانه و مبتنی بر فرماندهی و کنترل انجام نپذیرد اثرات جبران ناپذیری را در مدیریت وضعیت خواهد داشت، هدف این تحقیق شناخت توانایی های این سامانه است که می تواند فرمانده بحران را در اتخاذ تصمیم های اثربخش و به هنگام یاری نماید. روش این پژوهش از حیث نوع کاربردی و از حیث روش، پیمایش است، جامعه آماری پژوهش، فرماندهان ناجا هستند که مجموعا 185 نفر می باشند، حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران، 125 نفر تعیین شده است. همچنین روایی پرسشنامه برای فرضیه اول، توسط آلفای کرونباخ 76/0 برای فرضیه دوم، 79/0 و برای فرضیه سوم، 81/0 به دست آمد. در پردازش و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری Excell و Spss و آزمون T تک نمونه ای و برای تعیین اولویت مولفه ها از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که فرماندهی و کنترل به ترتیب بیشترین اثرگذاری را در هماهنگی و هدایت عملیات، پردازش اطلاعات و تشخیص به موقع بحران دارد. وحدت فرماندهی در زمان مواجهه با بحران های اجتماعی، تشخیص به موقع بحران، نمایش وضعیت نبرد، فراهم نمودن موقعیت تصمیم گیری و فراهم نمودن آگاهی وضعیتی، مهم ترین وظایف فرماندهی و کنترل برای مدیریت انتظامی بحران های اجتماعی هستند.