تاثیر مدیریت بحران بر تاب آوری مربیان شنا

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت بحران بر تاب آوری مربیان شنا بود. روش پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری، براساس زمان حال نگر، از نظر هدف کاربردی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات میدانی می باشد. جامعه آماری شامل مربیان فعال شهر تهران می باشند، که تعداد آن ها 2000 نفر بودند. به منظور انتخاب نمونه آماری ابتدا شهر تهران به 5 منطقه جغرافیایی شمال، مرکز، شرق، غرب و جنوب تقسیم شده و با توجه به جنسیت مربیان بر اساس نمونه گیری به روش تصادفی از نوع طبقه ای نسبتی، تعداد 322 نمونه انتخاب شد. ابزار اندازه گیری این پژوهش دو پرسشنامه مدیریت بحران 41 سوالی ذوی الحیات (1399) و تاب آوری 67 سوالی مک مانوس و دیگران (2007) استفاده شد. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که اثر مدیریت بحران بر تاب آوری (174/6=t و 372/0= ß) مثبت و معنادار است. بنابراین مدیریت بحران بر تاب آوری مربیان شنا تاثیر دارد. همچنین از منظر اهمیت، مدیریت بحران با مقدار 372/0 و از منظر عملکرد با مقدار 486/60 نقش خود را بر تاب آوری نشان داده است. بنابراین فدراسیون شنا باید تلاش کند تا به حداکثر دقت در پیش بینی وقوع بحران با استفاده از تاب آوری مربیان دست پیدا کنند، تا بتوانند با افزایش تاب آوریی مقابله با بحران ها را افزایش دهند.