مقایسه دو روش تدریس سخنرانی و آموزش مبتنی برتیم، راهبردی نوین در آموزش دندانپزشکی: تجربه دانشکده دندانپزشکی یزد

یادگیری مبتنی بر تیم (TBL) یک روش تدریس مبتنی بر فراگیر است که در آن فراگیران در کار گروهی و به کارگیری مفاهیم آموخته شده برای حل مساله شرکت می کنند. این روش در آموزش پزشکی و  دندان پزشکی به طور گسترده پیشنهاد شده است. این مقاله تجربه ای از پیاده سازی و ارزیابی یافته های TBL و آموزش مبتنی بر سخنرانی در آموزش دندان پزشکی را شرح می دهد.

این مطالعه مداخله ای در سال 1400 بر روی دانشجویان دانشکده دندان پزشکی یزد انجام شد. دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه آموزش سنتی و گروه مبتنی بر تیم (TBL) تقسیم شدند. از ابزار پرسشنامه برای سنجش میزان آگاهی دانشجویان از دردهای مزمن دهانی صورتی در ابتدای مطالعه، بلافاصله پس از اتمام آموزش و 4 ماه پس از آموزش استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار 26 SPSS و میانگین نمره دانش براساس آزمون های من ویتنی و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد.

از مجموع 23 نفر شرکت کننده، 6 دانشجو پسر (26 درصد) و 17 دانشجو دختر (74 درصد) بودند. تفاوت آماری معنی داری در سطح آگاهی دانشجویان در بین دو گروه بر اساس جنسیت، وضعیت بومی و وضعیت تاهل وجود نداشت. نتایج نشان داد که در گروه آموزش سنتی، نمرات اخذ شده از سنجش آگاهی از دردهای مزمن دهانی-صورتی در زمان 4 ماه پس از آموزش نسبت به بلافاصله پس از آموزش کاهش معنی داری دارد (0/027=P). نمرات اخذ شده در گروه TBL در طولانی مدت نسبت به گروه آموزش سنتی به طور معنی داری بالاتر بود (0/003=P). میانگین رضایت در گروه مبتنی بر تیم 10/56± 7/09 بود.

براساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد روش  TBLتاثیر مثبت بر یادگیری طولانی مدت دارد. میزان دانش کسب شده با استفاده از یادگیری مبتنی بر تیم در کوتاه مدت نسبت به روش آموزش سنتی به ط ور معنی داری افزایش را نشان داد.