ارتباط آمادگی بدنی ادراک شده با شایستگی حرکتی دانشجویان دختر

پژوهش ها در حوزه تربیت بدنی نشان داده است که ورزش به عنوان یک فعالیت جسمانی چه در سطح همگانی و چه قهرمانی، نقش مهم و چشمگیری در آمادگی بدنی ادراک شده افراد دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط آمادگی بدنی ادراک شده با شایستگی حرکتی دانشجویان بود.

روش شناسی:

 بدین منظور 196 نفر از دانشجویان دختر دوره کارشناسی از دانشگاه یزد در رده سنی 22-19 سال به صورت در دسترس، در این پژوهش شرکت کرده و پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده را تکمیل کردند. سپس آزمون های آمادگی جسمانی از شرکت کنندگان به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری و با نرم افزار spss نسخه 23و در سطح معناداری 05/0 انجام شد.

نتایج نشان داد همبستگی معناداری بین آمادگی بدنی ادراک شده و شایستگی حرکتی دانشجویان وجود ندارد و آمادگی بدنی ادراک شده نمی تواند هیچ کدام از مولفه های شایستگی حرکتی را پیش بینی کند.

با توجه به پایین بودن ضریب تعیین، آمادگی بدنی ادراک شده تبیین کننده شایستگی حرکتی دانشجویان نیست و توانایی پیش بینی آن را ندارد. بنابراین آمادگی بدنی ادراک شده برای بهبود شرایط جسمانی و شایستگی حرکتی عامل اثر گذاری نمی باشد.