اثرpH و قدرت یونی بر کارآیی حذف فسفر از محلول های آبی توسط جاذب های معدنی اصلاح شده

فسفر (P) عامل اصلی پدیده یوتریفیکاسیون در آب های طبیعی در نظر گرفته می شود و اخیرا موردتوجه جوامع علمی قرارگرفته است. در این پژوهش، حذف فسفر از محلول های آبی با استفاده از جاذب های معدنی بنتونیت، کایولینیت، کلسیت و زیولیت اصلاح شده با عصاره پوست گردو، عصاره بقایای گندم، کیتوزان، کربوکسی متیل سلولز (CMC) و اسید مالیک بررسی شد. جذب فسفر با استفاده از معادلات هم دماهای جذب ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که بیشینه ظرفیت جذب فسفر به وسیله جاذب های معدنی اصلاح شده با کیتوزان بوده است. ظرفیت جذب جاذب های اصلاح شده بنتونیت-کیتوزان (mg/g 35/0)، کلسیت-کیتوزان (mg/g 09/2)، کایولینیت-کیتوزان (mg/g 41/0) و زیولیت-کیتوزان (mg/g 43/0) در مقایسه با جاذب های اصلاح نشده بنتونیت (mg/g 27/0)، کلسیت (mg/g 04/2)، کایولینیت (mg/g 32/0) و زیولیت (mg/g 36/0) به ترتیب 129، 102، 128 و 119% افزایش داشت. معادلات لانگمویر و فروندلیچ برای ارزیابی جذب فسفر روی جاذب های اصلاح شده به کار رفتند. مدل دوگانه (DLM) توانست جذب P توسط جاذب های اصلاح شده را در دامنه وسیعی از pH در قدرت های یونی مختلف پیشگویی کند. پارامترهای ترمودینامیکی نشان دادند که ماهیت جذب فسفر توسط این جاذب ها غیر خود به خودی بود.