بازدارندگی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی

در تاریخ روابط بین الملل بازدارندگی به عنوان یکی از مهم ترین نظام های مدیریت نظم و حفظ امنیت مطرح بوده است. کشورها همواره به دنبال امنیت در حوزه های راهبردی خود هستند، بازدارندگی ازجمله موضوعاتی علمی است که در کنار جنگ به عنوان موضوع مطالعات راهبردی مطرح می باشد و شامل مجموعه ای از اصول اساسی، قواعد، نظریه ها، اندیشه ها، زیربنای فکری و اصول بنیادی مورد قبول و حمایت ملی است که توسط رهبران نظامی سیاسی کشور و با توجه به دکترین امنیت ملی و اندیشه نظامی حاکم بیان می شود. در این راستا موضوعی که اهمیت می یابد تفکر درباره مدل بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران است. با توجه به تهدیدات ایران و حضور نظامی آمریکا، این پرسش قابل طرح است که ایران با به کارگیری چه نوع الگوی امنیتی در جهت تامین امنیت خود در حوزه راهبردی خلیج فارس و چگونه می تواند از بروز جنگ که سبب ساز تحمیل هزینه های زیادی است، جلوگیری به عمل آورد؟ این پژوهش با شیوه توصیفی- تحلیلی در جهت پاسخ به مفروض پژوهش مبنی بر اینکه جمهوری اسلامی ایران با استفاده از عناصر بازدارندگی نظیر گسترش قدرت منطقه ای و تقویت فناوری موشکی خود می تواند از خطرات احتمالی جنگ جلوگیری کند، به بررسی چگونگی بازدارندگی در راستای تامین امنیت جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس پرداخته است.