تجویزهای نرم افزارانه نظم نوین جهانی برای سیاست خارجی ج.ا.ایران در منطقه ایران فرهنگی

بر اساس مفهوم چند بعدی از نظم جهانی سه نوع نظم قدرت محور، منفعت محور و هنجار محور از یکدیگر قابل تفکیک اند، تغییر در شرایط ساختار نظام جهانی و گذار به سوی نظم چندقطبی سویه های هنجاری نظم جدید را پررنگ تر از قبل می کند. پرواضح است که دلیل غلبه بعد هنجاری نظم جدید و نیز عناصر معنایی ساختار جدید بیش از هر چیز به افول هژمونی ایالات متحده و توزیع آن در میان قطب های جدید باز می گردد. شرایطی که فضا را برای عرض اندام فرهنگ های رقیب بیش از گذشته باز می کند. در چنین فضایی فرصت های زیادی برای کنشگران غنی به لحاظ فرهنگی و تمدنی نظیر ایران به ارمغان خواهد آمد. اهمیت این موضوع آنگاه بیشتر قابل ادراک است که بدانیم بازیگران اصلی ساختار جدید نظیر چین هم به دلیل دارا نبودن از نرم افزاری نوین در مواجهه با هژمونی فرهنگی-هویتی غرب توان بالایی ندارند. در چنین دورانی که اصلی ترین نمود و نشانه آن «پراکندگی قدرت» است، بخشی از نقصان های مادی ایران اسلامی برای نقش آفرینی موثر در منطقه ایران فرهنگی که در دوران جدید با نوعی خلا قدرت مواجه می شود، در صورت توجه به ظرفیت های نرم افزارانه قابل ترمیم است. برای همین بررسی اینکه مختصات ساختار جدید جهانی چه اولویت های نرم افزارانه ای برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال منطقه ایران فرهنگی تجویز می کند، سوال اصلی این پژوهش را تشکیل داده است.