زیبایی شناسی اشعار خوانساری (گویش خوانساری) یوسف بخشی

این مقاله، نخستین کوششی است برای ترسیم جلوه های زیباشناسی و صور خیال اشعار خوانساری یوسف بخشی، شاعر عصر پهلوی دوم (1359-1298) بر اساس دیوان شعری او به گویش خوانساری. از جمله کسانی که توانسته است به کمک قوه خیال، عاطفه و موسیقی، ارتباط تنگاتنگی میان انسان و طبیعت برقرار سازد، یوسف بخشی «شاعر طبیعت» است. با توجه به اینکه دیوان شعری او «فرهنگنامه گویش خوانساری» است. اما متاسفانه با گذشت چهار دهه هیچ تحقیق جامعی پیرامون صورخیال بخشی انجام نشده است.

پژوهش پیش رو، مطالعه ای نظری است که به شیوه پژوهش کتابخانه ای انجام شده است. محدوده و جامعه مورد مطالعه، دیوان شعری یوسف بخشی است. در این نوشتار بعد از شرح کوتاهی پیرامون واژه خوانسار، زندگینامه شاعر و گویش خوانساری، به بررسی انواع تشبیهات، کنایات، مجازات و استعارات اصیل و ترجمه گونه دیوانش پرداخته شده است.

یوسف بخشی به پیروی از شاعران سبک عراقی و فراخور کلام، از صنایع ادبی بویژه تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز در قالب گویش خوانساری بهره برده است.

بخشی علاوه بر دیوان شعری به گویش خوانساری، مجموعه اشعاری نیز به زبان فارسی در قالبهای گوناگون دارد، اما شهرت او در میان گویشوران، مدیون اشعار او به گویش خوانساری است.