بررسی و تحلیل کارکرد بزمها در داستانهای هزار و یک شب و سمک عیار از دید جامعه-پذیری

جامعه پذیری به روندی گفته میشود که هر فرد در طول زندگی خود تجربه میکند و بر اساس آن، با مجموعه ای از ارزشها، عرفها و هنجارها آشنا میشود و با نظرداشت آن، نقشهای گوناگونی را در جامعه میپذیرد. این مقوله نمودهای بارزی را در شخصیت فرد جامعه پذیر به وجود می آورد و در برابر، اگر این فرایند بدرستی انجام نشود، از او فردی جامعه گریز پدید می آورد. در فرهنگ ایرانی، راه های متنوعی برای جامعه پذیر کردن افراد وجود دارد که برگزاری بزمها و مجالس شادی از آن جمله است. بخشی از این فرهنگ دیرینه در کتابهای هزار و یک شب و سمک عیار منعکس شده است. این مقاله با هدف بررسی کارکرد بزمها با عنایت به مفهوم جامعه پذیری در آثار مذکور نوشته شده است.

این پژوهش با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده است.

نتایج تحقیق نشان میدهد که در جریان برگزاری بزمها مواردی چون انتقال فرهنگ، شکوفاسازی توانمندیها، نهادینه سازی ارزشها و هنجارها، آموزش مهارتها و نقشها، ایجاد همبستگی بینافردی و پایداری نظام اجتماعی بعنوان اهداف جامعه پذیری مشاهده شده است.

در مجموع، اگرچه بزمها در سطح روساخت برای ترویج شادمانی بوده، در ژرفساخت با هدف تقویت مناسبات بینافردی برگزار میشده است.