بررسی و تحلیل سبکشناسی غزلهای غلامرضا طریقی
غزل معاصر تمایزات سبکی خاص خود را دارد و غزلسرایان نوگرای معاصر در ابعاد متفاوت زبانی، بلاغی، ادبی، فکری و مضمونی نوگرایی داشتهاند. شناخت سبک این شاعران حاصل مطالعه و بررسی در ابعاد مذکور است. هدف پژوهش حاضر مطالعه و شناخت سبک غزل غلامرضا طریقی، بعنوان یکی از غزلسرایان نوگرای معاصر، بوده است. مطالعه در ابعاد زبانی، ادبی و فکری غزل این شاعر، گرایش سبکی او را برای مخاطبان روشن ساخته و وجوه نوگرایی او در این ابعاد را مشخص میکند.
این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.
یافته ها:
مطالعه سبکی غزل طریقی این نکته را آشکار میسازد که او غزلسرایی نوگراست و در ابعاد متفاوت زبانی، تصویری، فکری و مضمونی نوآوری داشته است. زبان نزدیک به زبان محاوره و عناصر زبان امروزین و معاصر، و کنایات معاصر در شعر او به چشم میخورد و تشبیهات او شهری است. او عشق دوطرفه را میپسندد و عشق خصلتی زمینی و واقعگرا در غزل او دارد.
غلامرضا طریقی به زبان زمان غزل سروده و هر نوع واژهای مجال حضور در شعر او را یافته است و او کلمات را به مجاز و غیرمجاز تقسیمبندی نکرده است. وی بیشتر تشبیه به کار برده و تشبیهات او رنگ شهری دارد. آرایه تلمیح و ایهام در شعر او کاربرد بیشتری دارد و در بدیع لفظی، جناس بیشترین کاربرد را یافته است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.