مقایسه اثربخشی روش یکپارچگی حسی و روش سازماندهی مجدد اعصاب مرکزی بر توانایی نگهداری ذهنی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص

اختلال یادگیری، اختلالی عصبی رشدی در کودکان که به علت عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد و بر عملکرد مغز در حیطه های درک و پردازش اطلاعات کلامی و غیرکلامی تاثیر می گذارد؛ بنابراین شناسایی روش های مداخله ای تعیین کننده در این حوزه دارای اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش یکپارچگی حسی و روش سازمان دهی مجدد اعصاب مرکزی بر نگهداری ذهنی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بود.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص مراجعه کننده به مراکز اختلال یادگیری شهرستان رفسنجان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که تعداد 90 نفر  با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه یکپارچگی حسی، سازمان دهی مجدد اعصاب مرکزی و گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل تکلیف نگهداری ذهنی مایع که توسط بوگارد و روس (1991) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از اندازه گیری مکرر با طرح مختلط و تحلیل واریانس چند متغیره به کمک نرافزار spss-24  انجام گرفت.

یافته ها نشان داد که  اثر گروه (کنترل، یکپارچگی حسی و سازمان دهی مجدد اعصاب مرکزی)، در مولفه نگهداری ذهنی (01/0p< و 99/70 = F) معنی دار می باشد، لذا تفاوت آشکاری بین نگهداری ذهنی سه گروه  و بین اثربخشی روش های آموزشی با در نظر گرفتن اختلال های یادگیری وجود دارد. همچنین آموزش یکپارچگی حسی بر افزایش نگهداری ذهنی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص اثرگذار بوده است. از سویی دیگر تفاوت بین دو گروه یکپارچگی حسی و روش سازمان دهی مجدد اعصاب معنی دار می باشد؛ بنابراین این دو مداخله بر افزایش نگهداری ذهنی دانش آموزان اثربخشی متفاوتی داشته اند؛ به نحوی که تاثیرات گروه یکپارچگی حسی بر افزایش نگهداری ذهنی دانش آموزان بیش از گروه سازمان دهی مجدد اعصاب مرکزی بوده است.

بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که روش های یکپارچگی حسی و سازمان دهی مجدد اعصاب در افزایش نگهداری ذهنی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص اثربخش بوده و این اثربخشی در آموزش گروه یکپارچگی حسی نسبت به سازماندهی مجدد اعصاب در توانایی نگهداری ذهنی بالاتر و بیشتر است.