مقایسه اثربخشی راهبردهای یادگیری خودگردان و آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه

به طور کلی از روش های موثر در بهبود تاب آوری تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و خودآگاهی هیجانی می تواند روش هایی آموزشی اشاره داشت که به طور همزمان شناخت، رفتار، عوطف و تعاملات را در بردارند. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان و آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل غیر همسان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 387 دانش آموز دختر متوسطه اول پایه نهم مدارس دولتی شهر سوادکوه شمالی در سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل داده اند. تعداد 45 نفر به صورت در دسترس با توجه به معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش 15 نفره و یک گروه کنترل 15 نفره جایگزین شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری تحصیلی سامویلز (2004) استفاده شد. خلاصه جلسات آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان برگرفته از دنسرو و همکاران (1979) در 8 جلسه ی 60 دقیقه ای و خلاصه جلسات آموزش یادگیری مغزمحور برگرفته از کاین و همکاران (2005) در 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد و برای گروه کنترل مداخله صورت نگرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه-گیری مکرر با نرم افزار SPSS18 استفاده شد.

یافته ها نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان و آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اثر دارد. آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی اثربخش تر از آموزش یادگیری مغزمحور بود. یافته های این پژوهش می تواند تلویحات کاربردی به مشاوران ارایه دهد.

با توجه به نتایج مقاله، فرضیه بین اثربخشی راهبردهای یادگیری خودگردان و آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه تفاوت وجود دارد، تایید شد. اما آموزش یادگیری مغزمحور بر تاب آوری تحصیلی اثربخش تر از راهبردهای یادگیری خودگردان بود.