بررسی خصوصبات روان سنجی مقیاس بار روانی کارگران از منظر ایمنی و بهداشت شغلی

بار روانی مانند حجم کاری نه تنها عملکرد کاری را مختل می کند، بلکه می تواند، اثر مستقیمی بر ایمنی کارکنان از طریق حوادث داشته باشد. با این حال، علی رغم این مسیله، تلاش های زیادی برای توسعه یک ابزار ارزیابی برای سنجش بار روانی مرتبط با ایمنی و سلامت کاری کارکنان صورت نگرفته است.  لذا پژوهش حاضر با هدف اعتباریابی مقیاس بار روانی کارگران کیم و همکاران (2018) از منظر ایمنی و بهداشت شغلی طراحی شد.

جامعه آماری پژوهش عبارت است از کلیه کارگران مشغول به کار در شرکت البرز شرقی شهر شاهرود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 349 نفر از کارگران در پژوهش شرکت کردند. در پژوهش حاضر از مقیاس بار روانی کیم و همکاران (2018)، مقیاس روانی - اجتماعی کپنهاگ (COPSOQ) و مقیاس استرس شغلی (HSE) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عامل تاییدی با استفاده از از نرم افزار آماری 22-SPSS و لیزرل نسخه 5/8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

. نتایج نشان داد، تمام مولفه های بار روانی کارگران از منظر ایمنی و بهداشت شغلی با نمره کلی این مقیاس و با مقیاس روانی - اجتماعی و مقیاس استرس شغلی رابطه مثبت و معنی داری دارد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان دهنده برازش خوب مدل در تعیین عامل ها به شکل اولیه بیان شده توسط کیم و همکاران (2018) بود. برای تعیین پایایی مقیاس نیز مقدار ضریب همبستگی پیرسون در مراحل آزمون و بازآزمون  82/0 به دست آمد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که 1/26 درصد کارگران بار روانی کم، 6/49 درصد کارگران بار روانی در حد متوسط و 4/24 درصد بار روانی شدید را تجربه می کنند.

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مقیاس بار روانی کارگران مقیاسی روا و پایاست و می تواند برای ارزیابی وضعیت بار روانی کارگران در مطالعات پژوهشی و مداخله ای مورد استفاده قرار گیرد.