بررسی تاثیر خستگی بر تعادل، عملکرد حرکتی، قدرت اندام تحتانی و کیفیت زندگی در دو گروه زنان سالمند ساکن در خانه و در سرای سالمندان

کاهش تعادل یکی از مشکلات سالمندان است و کیفیت زندگی از مهم ترین شاخص های توسعه انسانی است؛ بنابراین، هدف از تحقیق حاضر تاثیر خستگی بر تعادل، عملکرد حرکتی، قدرت و کیفیت زندگی در دو گروه زنان سالمند در خانه و در سرای سالمندان بود.

پژوهش حاضر آینده نگر و نیمه تجربی است. بدین منظور، 35 زن سالمند در سرای سالمندان و 35 زن سالمند در خانه در شهر میانه، در سال 1400، با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اجرای دستورالعمل خستگی، آزمودنی ها حرکت نشست وبرخاست را درحالی که دست ها روی سینه قرار گرفت، از روی صندلی انجام دادند. در جلسه اول، افراد سالمند آزمون ها را در شرایط عادی و بدون خستگی انجام دادند. در جلسه دوم که 48 ساعت بعد برگزار شد، آزمودنی ها دستورالعمل خستگی را اجرا کردند و پس از آن، آزمون های تعادل (رومبرگ)، عملکرد حرکتی (TUG) و قدرت اندام تحتانی (عمل برخاستن و نشستن روی صندلی) را انجام دادند. پرسش نامه ویژگی های دموگرافیک و کیفیت زندگی لیپاد (LEIPAD) برای هردو گروه سالمند استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها، از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون های تی مستقل و وابسته) با نرم افزار SPSS vol.24 استفاده گردید.

یافته های پژوهش: 

نتایج نشان داد که در تاثیر خستگی بر عملکرد حرکتی، قدرت و کیفیت زندگی در دو گروه زنان سالمند در سرای سالمندان و سالمند ساکن در خانه، تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.001)، بااین حال، آزمون تعادل دو گروه سالمند تفاوت معنی داری نشان نداد (P=0.127).

نتایج نشان داد که کیفیت زندگی سالمندان در سرای سالمندان پایین تر از سالمندان در خانه است و خستگی می تواند عملکرد حرکتی و قدرت این افراد را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین توصیه می شود، طراحی مداخله های تمرینی با رویکرد افزایش آستانه خستگی و با هدف بهبود مولفه های مرتبط با کیفیت زندگی سالمندان در اولویت قرار بگیرد.