بررسی هستی شناسی عرفانی در کلام نوروز علی سورانی

نوروزعلی سورانی (1220-1290ه..ق) یکی از چهره های برجسته یارسان به شمار می آید که دارای دیوانی آیینی است که با گویش کردی گورانی به بررسی مسایلی مانند: خداشناسی، انسان شناسی، مسایل فلسفی و دینی و...، پرداخته است. با توجه به این که تاکنون درباره این شاعر و مبحث هستی شناسی در کلام او پژوهشی مستقل انجام نشده است، پژوهش حاضر به «بررسی هستی شناسی عرفانی» در کلام او می پردازد. بحث هستی و هستی شناسی یکی از مسایل مهم در عرفان اسلامی است که به عنوان غنی ترین اندیشه در آثار نویسندگان و شعرای عارف بازتاب و نمود چشمگیری دارد. هستی شناسی یک اصطلاح است که در آثار متاخر با عناوین انسان شناسی، معرفت شناسی، شناخت جهان و...، از آن یاد می شود؛ بنابراین یکی از اهداف اصلی این پژوهش شناساندن بهتر این سراینده توانمند به غیر کرد زبانان و پی بردن به افکار و اندیشه های وی می باشد. جامعه آماری شامل دفتر کلام نوروزعلی سورانی است که با شیوه کتابخانه ای و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد سورانی در لابه لای دفتر کلام به بحث خداشناسی، انسان و چگونگی آفرینش او و تمامی موجودات، بحث معاد و روز محشر، تجلی ذات و صفات، اسرار خداوندی، اعتقاد و باور به روز ظهور اشاره داشته است و این موارد بیانگر جلوه های هستی شناسی در دفتر اوست.