تحلیل ساختاری ده نامه عماد فقیه کرمانی با توجه به سازه «را»

ده نامه نویسی گونه ای ادبی است که در آن محب و محبوب طی ده نامه در مورد موضوعات مورد علاقه خود گفت و گو می کنند. قالب این نوع ادبی، مثنوی است. شروع آن از قرن پنجم با ادبیات غنایی و موضوع عاشقانه و اوج آن در قرن هشتم در ادبیات عرفانی است. ده نامه عماد فقیه کرمانی، شاعر عارف قرن هشتم، مجموعه ای از نامه های منظوم است، که در بحرهای مختلف سروده است. نامه هایی، که در ایام مختلف برای افراد، سلاطین عصر و احبای زمان سروده و در پایان عمر آنها را در مجموعه ای فراهم آورده و عنوان "ده نامه" را برای آن برگزیده است. این پژوهش بر آن است تا به روش توصیفی-تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای ابتدا در مورد ده نامه ها نویسی مختصری بیاورد، و به این سوال پاسخ بدهد که، سازه "را" در ده نامه عماد فقیه کرمانی به چه معانی و با چه بسامدی به کار گرفته است؟ و با توجه به این بسامد، سبک ساختاری ده نامه عمادچگونه است؟ نتیجه این پژوهش آن است که: از مجموع 657 بیت در ده نامه 45 بیت دارای سازه "را" است . که 12 مورد به عنوان "نشانه مفعولی"، 23 مورد به معنی "برای" و 9 مورد به معنی "کسره اضافی" و 1 مورد به معنی "به" بکار گرفته شده است. 85/6 درصد، میزان بسیار اندک سازه "را" در ده نامه، بیانگر این موضوع است که در قرن هشتم استعمال این سازه کم بوده است. این یکی از ویژگیهای سبکی ده نامه عماد فقیه کرمانی است.