بررسی اثرات تغییر اقلیم بر تبخیر و تعرق مرجع بر اساس سناریوهای گزارش ششم تغییر اقلیم (مطالعه موردی: ایستگاه خرم آباد)

تغییر اقلیم پدیده‎ای تاثیرگذار بر بسیاری از فرایندهای طبیعی از جمله چرخه ی هیدرولوژی است. تبخیر-تعرق نیز یکی از بخش های مهم در چرخه ی هیدرولوژی محسوب می‎شود که در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی کشاورزی اهمیت بسزایی دارد. با توجه به اینکه برآورد تبخیر - تعرق همواره با عدم‎ قطعیت‎هایی همراه است لذا در این پژوهش اثرات تغییر اقلیمی بر روند تبخیر - تعرق مرجع در ایستگاه خرم‎آباد واقع در استان لرستان، با استفاده از سناریوهای SSP1-2.6 ، SSP2-4.5، SSP3-7.0 و SSP5-8.5 طبق گزارش ششم (AR6)، در سه دوره زمانی آینده نزدیک (2023-2048)، میانی (2049-2074) و دور (2075-2100) مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور میزان تبخیر - تعرق مرجع برای دوره پایه و دوره های آتی با استفاده از روش هارگریوز محاسبه گردید. روش هارگریوز سامانی روش ساده‎ای است که به وسیله فایو در شرایطی که استفاده از روش پنمن مونتیث فایو امکان پذیر نیست توصیه شده است. در این روش، برآورد تبخیر تعرق مرجع براساس میانگین، حداقل و حداکثر دمای هوا و تابش فرازمینی می باشد که اطلاعات مورد نیاز آن در اکثر ایستگاه‎های هواشناسی وجود دارد. نتایج حاصل نشان داد که به طور متوسط دمای حداکثر در ایستگاه خرم آباد تا سال 2100 میلادی بین 26/0 تا 3/6 درجه سانتی گراد افزایش و دمای حداقل نیز بین 32/0 تا 9/4 درجه سانتی گراد افزایش نسبت به دوره پایه (1988-2014) خواهد داشت. همچنین مقدار متوسط تبخیر - تعرق مرجع در تمامی دوره‎ها نسبت به دوره پایه مشاهداتی افزایش می یابد. مقدارتبخیر - تعرق مرجع در آینده نزدیک بین 69/4 تا 82/4، آینده میانی بین 7/4 تا 94/4 و آینده دور بین 72/4 تا 04/5 (میلی‎متر در روز) متغیر خواهد بود.