واکاوی نقش والدین در فرآیند انتقال ارزش ها و معنای زندگی به فرزندان

در پژوهشهای بسیاری به تاثیر غیر قابل انکار والدین در تربیت فرزندان اشاره شده است. اما با این وجود تا به حال در ادبیات پژوهش فارسی به بررسی عمیق چرایی و چگونگی این تاثیر پرداخته نشده است. مطالعه حاضر با روش کیفی و به شیوه ی پدیدارشناسی تفسیری به واکاوی چگونگی ایفای این نقش توسط والدین پرداخت. به این منظور از روش مصاحبه ی عمیق و نیمه ساختاریافته استفاده شد و با 10 والد از خانواده های ایرانی مصاحبه شد. داده های به دست آمده از این مصاحبه ها به روش تفسیری اسمیت مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل ها به دو مضمون اصلی «راهبردهای متفاوت والدین برای انتقال ارزش و معنا به فرزندان» و « تاثیرپذیری راهبردهای انتقال از عوامل متعدد » منتهی شد. مضامین فرعی نیز عبارت بودند از:«انتقال از طریق کلام و رفتار غیرکلامی»، «کنترل روابط فرزند به عنوان یک راهبرد»، «انتخاب محیط فرزند به عنوان یک راهبرد»، «تاثیر اعتماد والدین به فرزند در راهبرد مورد اتخاذ»، «تاثیر تجربه شخصی والد در رابطه با والدین خودش»، «تاثیر تفاوت شخصیت فرزندان در راهبرد مورد اتخاذ»، «تغییرات تدریجی شخصیت والد و تاثیرگذاری آن بر راهبرد او»، «تاثیر مرحله تحولی فرزند بر راهبرد مورد اتخاذ»، «تاثیر آموزه های روانشناختی بر راهبرد مورد اتخاذ»، «وجود اختلاف بین والدین برای اتخاذ یک راهبرد» و «تاثیرگذاری اهمیت یک ارزش بر راهبرد مورد اتخاذ». نتایج این پژوهش نشان می دهد که فرآیند انتقال ارزش ها و معنای زندگی، فقط متاثر از محتوای موردنظر والدین برای انتقال نیست و راهبردهای والدین در مسیر انتقال، تحت تاثیر عوامل مختلفی از باورها و احساسات درونی والدین گرفته تا متغیرهای مرتبط با فرزندان هستند.