رضایت زناشویی و عزت نفس: نقش میانجی ناگویی هیجانی و مهارت های ارتباطی

ازدواج به عنوان مبدا تشکیل خانواده، پرورش دهنده شخصیت آدمی است و به عنوان یک گروه کوچک طبیعی پیوسته موردتوجه بوده است. از میان تمام روابط مهم در زندگی، رابطه زناشویی از پراهمیت ترین روابط برای بهزیستی انسان هاست. یک رابطه زناشویی مطلوب یک رابطه صمیمی و قابل اعتماد است که احساس عمیقی از ارتباط و تعلق را ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین عزت نفس و رضایت زناشویی با میانجی گری ناگویی هیجانی و مهارت-های ارتباطی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران که حداقل یک سال از زمان عقدشان گذشته بود تشکیل دادند که از میان آنها تعداد 212 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های رضایت زناشویی انریچ (EMS)، عزت نفس روزنبرگ (SES) ، ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) و مهارت های ارتباطی کویین دام (CSTR) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت.) 62/1=df/2، 975/0= CFI، 966/0= GFI و 054/0= RMSEA). نتایج نشان داد که مهارتهای ارتباطی اثر مثبت و ناگویی هیجانی اثر منفی و معناداری بر رضایت زناشویی دارند. مهارتهای ارتباطی رابطه بین عزت نفس و رضایت زناشویی را به طور مثبت و معنادار میانجی گری می کند و عزت نفس با میانجیگری ناگویی هیجانی توانست به طور مثبت بر رضایت زناشویی اثر بگذارد (P<0.05) نتایج همچنین نشان داد عزت نفس به صورت مثبت و معنادار با رضایت زناشویی رابطه دارد. با توجه به اینکه رضایت زناشویی از مهم ترین تعیین کننده های کارایی یک خانواده است، توجه به عوامل موثر بر آن از اهمیت بالایی برخوردار است.