بررسی روش تدریس ایفای نقش و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دوره ابتدایی

روش‏های تدریس مبتنی بر تعامل فعالیت‏هایی هستند سنجیده و منظم درباره موضوع یا مسیله ای خاص، در فضای کاملا اجتماعی و آزاد از نظر بیان اندیشه و تصمیم گیری. الگوی تدریس چهارچوب ویژه ای است که عناصر مهم تدریس در درون آن قابل مطالعه است و شناخت و آگاهی از عناصر و عوامل می‏تواند بر بهبود و پیشرفت معلم در امر تدریس موثر باشد. در روش ایفای نقش معلم، دانش‏آموزان براساس علایق خویش، نقش‏های مورد نظر را انتخاب می‏کنند و با نظارت معلم و همکاری همکلاسان، به ایفای نقش می‏پردازند. از این طریق، آموزش قوانین و روابط اجتماعی حاکم بر جامعه بهتر انجام می‏شود و به یادگیری موثر می‏انجامد، زیرا دانش‏آموزان ضمن شناخت هنجارهای اجتماعی، به تحلیل آنها می‏پردازند و نگرش خود را تثبیت می‏کنند و نوعی ارتباط عاطفی و انسانی با دیگران برقرار می‏سازند ایفای نقش به مثابه یک روش تدریس ریشه در دو بعد شخصی و اجتماعی دانش‏آموزان براساس علایق خویش، نقش‏های مورد نظر را انتخاب می‏کنند ایفای نقش، زمینه ای جهت برقراری یک ارتباط سازنده و صحیح با اطرافیان می‏گردد که خود حس کارآمدی را ارتقا خواهد بخشید در این مقاله سعی شده است به بررسی این روش تدریس و سنجش آن بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان پرداخته شود. این روش موجب رشد همدلی با دیگران و بررسی مسایل و واقعیت‏ها و از ارزش‏های اجتماعی در عمل است و افتتاح باب گفتگو درباره ارزش‏ها و چگونگی اثر آنها در زندگی روزانه است.