مقایسه اثربخشی دو روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی بر کاهش اضطراب مرگ دانشجویان دارای آشفتگی هیجانی

 افراد به دلیل تاثیرات نامطلوب آشفتگی های هیجانی بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی، آسیب های روانی یا عاطفی مرتبط با مرگ را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی بر کاهش اضطراب مرگ دانشجویان دارای آشفتگی هیجانی، انجام شد.

 این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آنها، ابتدا تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه آشفتگی هیجانی را تکمیل کردند. سپس، 45 نفر از افرادی که 1 انحراف معیار بالاتر از نمره برش در مقیاس آشفتگی هیجانی کسب کرده بودند بر اساس یک تولیدکننده اعداد تصادفی به عنوان نمونه، انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). برای گروه آزمایش اول، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه آزمایش دوم، معنادرمانی طی 8 جلسه 75 دقیقه ای در طول چهار هفته اجرا شد. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (1970) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 نتایج نشان داد که هر دو مداخله معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ دانشجویان دارای آشفتگی هیجانی تاثیر داشت (0/05<p). همچنین نتایج آزمون تعقیبی، تفاوت آماری معنی داری را بین دو روش درمانی در متغیر  اضطراب مرگ نشان داد (0/05 <p).

 نتایج نشان داد که هر دو مداخله معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب بهبود اضطراب مرگ در دانشجویان دارای آشفتگی هیجانی شده، اگرچه اثربخشی روش معنادرمانی به طور معنی داری بیشتر از روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بود. بنابراین استفاده از این مداخلات بخصوص روش معنادرمانی برای دانشجویان دارای آشفتگی هیجانی پیشنهاد می شود.