مقایسه اثربخشی دو روش طرحواره درمانی و نوروفیدبک بر کاهش افسردگی افراد با سابقه ابتلا به بیماری کووید-19

شیوع ویروس کرونا نه تنها سلامت جسمانی را مورد تهدید قرار میدهد، بلکه بر بهداشت روانی جامعه نیز تاثیر منفی میگذارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو روش طرحواره درمانی و نوروفیدبک بر افسردگی افراد با سابقه ابتلا به کووید-19 بود.

روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون چندگروهی و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد افسرده با سابقه ابتلا به بیماری کووید-19 بود که طی نیمه اول سال 1401 به کلینیک های مشاوره شهر تهران مراجعه کرده بودند. از بین جامعه فوق، تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده در سه گروه 15 نفره تحت درمان نوروفیدبک، طرحواره درمانی و گروه کنترل، جایگزین شدند و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزارSPSS-25  استفاده شد.

 نتایج نشان داد که نمرات افسردگی گروه های آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به صورت معناداری کاهش یافته که این میزان، در گروه طرحواره درمانی نسبت به گروه نوروفیدبک، بیشتر بود (0/01> p).

 براساس یافته ها هر دو روش طرحواره درمانی و نوروفیدبک می توانند به کاهش افسردگی در افراد دارای سابقه ابتلا به کووید- 19 کمک کنند، هر چند به نظر می رسد که طرحواره درمانی اثربخشی بیشتری داشته است. بنابراین از این دو روش درمانی به منظور بهبود وضعیت بهداشت روانی جامعه می توان بهره برد.