ارتباط بین استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی در پرستاران بیمارستان های کودکان تهران

زمینه و هدف :

مواجه شدن پرستاران کودکان با چالش های اخلاقی در محیط کار حرفه ای امری اجتناب ناپذیر است. یکی از دو راهی های اخلاقی که همواره برای پرستاران چالش برانگیز بوده است، مسیله آتانازی است که با چالش های قانونی، دینی و فرهنگی گسترده ای همراه است. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی در پرستاران بیمارستان های کودکان انجام شد.

روش بررسی:

  این مطالعه مقطعی بر روی تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. جمع آوری اطلاعات به صورت الکترونیکی و حضوری با استفاده از یک پرسش نامه 3 بخشی شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه استدلال اخلاقی و پرسش نامه نگرش درباره آتانازی انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها :

میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران 10/33±42/92 و میانگین نمره نگرش در مورد آتانازی 0/12±2/65 بود. بین نمره استدلال اخلاقی و سن، سابقه کاری پرستاران، جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و سابقه شرکت در دوره های اخلاق ارتباط معناداری وجود نداشت، اما محل خدمت سبب ایجاد تفاوت معنادار در نمره استدلال اخلاقی شد. نمره نگرش درمورد آتانازی با هیچ کدام از متغیر های جمعیت شناختی به جز محل خدمت ارتباط معناداری نداشت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی ارتباط منفی معناداری وجود دارد (0/60-=r) (P<0/001).

 نتیجه گیری:

 میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران کودکان در سطح متوسط بود و نگرش منفی درمورد آتانازی داشتند. نتایج نشان داد پرستاران با مهارت استدلال اخلاقی بالاتر، نگرش منفی تری درمورد آتانازی داشتند. پرستاران بخش های ویژه و اورژانس نمره استدلال اخلاقی پایین تر و نگرش مثبت تری درمورد آتانازی داشتند. سابقه شرکت در کارگاه های اخلاق پرستاری ارتباط معناداری با نمره استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی نداشت. با استناد به یافته های این پژوهش، جهت اطمینان از کیفیت مراقبت ها، بر لزوم برگزاری برنامه های آموزشی جامع جهت تقویت استدلال اخلاقی پرستاران کودکان و ارتقای درک آن ها از آتانازی تاکید می شود.