ارتباط ریتم شبانه روزی با سرشت و منش پرستاران

زمینه و هدف:

 یکی از حیطه های نیازمند توجه در حرفه پرستاری که می تواند بر زمینه های مختلفی کاری، حرفه ای، مراقبتی و غیره موثر باشد، سرشت و منش است. عوامل مختلفی می تواند بر سرشت و منش تاثیر بگذارد. یکی از این عوامل ریتم های شبانه روزی است که اغلب پرستاران اختلالاتی را در آن تجربه می کنند. درنتیجه، نظر به اهمیت بررسی و ارزیابی ابعاد شخصیتی سرشت و منش در پرستاران و تاثیرات ریتم شبانه روزی و نپرداختن به آن در پژوش های گذشته، این مطالعه باهدف تعیین ارتباط ریتم شبانه روزی با سرشت و منش پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران سال 1400 انجام شد.

روش بررسی:

 این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران تشکیل دادند. نمونه پژوهش 200 نفر از پرستاران شاغل در این مراکز بودند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت غیراحتمالی و ترکیبی از روش تحلیلی و مقطعی بود که از میان بخش های مختلف مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، 4 مرکز به تصادف و با قرعه کشی برای پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه صبحگاهی-شامگاهی و پرسش نامه سرشت و منش کلونینگر استفاده شد. در این پژوهش برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.

یافته ها:

 یافته های به دست آمده نشان داد که بیشتر پرستاران موردپژوهش یعنی 64 درصد ریتم شبانه روزی معتدل داشتند. نتایج همبستگی نشان داد ریتم شبانه روزی به طورکلی با پشتکار (039/P=0) و خودفراروی (047/P=0) همبستگی معنی دار آماری ضعیف داشتند که این همبستگی منفی بود. همچنین ریتم شبانه روزی با سن (001/P<0)، جنسیت (044/P=0)، وضعیت استخدامی (003/P=0) و سابقه کاری (001/P<0) ارتباط معنی دار آماری داشت و سرشت و منش در ابعاد نوجویی، پاداش، پشتکار، خودراهبردی، همکاری و خودفراروی با ویژگی های جمعیت شناختی پرستاران ارتباط معنی دار آماری داشتند.

نتیجه گیری:

 یافته های این پژوهش نشان داد ریتم های شبانه روزی با برخی از مولفه های سرشت و منش همبستگی معنی دار آماری داشتند، بنابراین باتوجه به اهمیت تیپ های شبانه روزی بر کیفیت عملکرد افراد، ضروری است تا مسیولین و مدیران بیمارستان ها درزمینه تیپ های شبانه روزی شناخت کافی کسب کنند و در جهت شناسایی این افراد و اقداماتی نظیر آموزش، فراهم کردن تسهیلات و امتیازات ویژه و تعیین نوبت های کاری پرستاران باتوجه به تیپ های شبانه روزی آن ها، سطح کیفی مراقبت ارایه شده از سوی این طیف از پرستاران را ارتقاء دهند و از این طریق موجب تسریع روند بهبودی بیماران و افزایش رضایت مندی آن ها شوند.