ارزیابی فنی و اقتصادی سه روش برداشت لوبیای قرمز در استان مرکزی

لوبیا (Phaseolus vulgaris) یکی از حبوبات می باشد که مصرف زیادی در جهان دارد و حدود 50 درصد آن مستقیما به مصرف انسان می رسد. در حال حاضر برداشت این محصول با دست و هزینه های کارگری بالا انجام می شود و تا رسیدن رطوبت دانه ها به 12 درصد، در سطح مزرعه باقی مانده و سپس در خرمنگاه خرمن کوبی می شود. در این تحقیق، روش های مختلف برداشت لوبیای قرمز در منطقه استان مرکزی (شهرستان خمین)، ازنظر فنی و اقتصادی مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها شامل: استفاده از ماشین بردارنده محصول (پیک آپ)، ماشین ریشه زن، ماشین برداشت مرسوم (استفاده از چرخ وفلک و شانه برش شانه ای) و روش دستی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار بود. نتایج تحقیق نشان داد استفاده از ماشین بردارنده محصول برای برداشت لوبیای خشک از کارایی لازم برخوردار نیست. بین سایر تیمارها ازنظر ظرفیت و بازده مزرعه ای و تلفات برداشت، در سطح 5% اختلاف معنی داری مشاهده شد و بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن، در ماشین ریشه زن، ماشین برداشت مرسوم و روش دستی به ترتیب ظرفیت نظری 63/. ، 37/0 و 15/0 هکتار بر ساعت، ظرفیت موثر مزرعه ای 56/0 ، 28/0 و 11/0 هکتار بر ساعت، بازده مزرعه ای 95/87، 59/76 و 01/76 درصد و تلفات برداشت 48/1، 35/3 و 07/7 درصد (بر اساس وزن تر) بود که ماشین ریشه زن دارای ظرفیت و بازده مزرعه ای بالاتر و تلفات برداشت کمتری بود. ازنظر اقتصادی بین روش ها، اختلاف  معنی داری در سطح 5% وجود نداشت و نسبت سود به.هزینه به ترتیب 48/2، 61/2 و 26/2 بود. با توجه به این نتایج، ازنظر فنی و اقتصادی استفاده از ماشین ریشه زن قابل توصیه است.